در دل سیاه چاله، پین باهیس، مرموز ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با حرکاتی که عمیق است، پین باهیس زندگی را در تاریکی. آواز سازهای بسیار در شب رقص، مرموز می شود.

انبارِ از عواطف پنهان

در دل هر انسان،

گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. زیبایی این احساسات گاهی به صورت پنهان در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی سرمه بماند.

عده ای از انسان ها توانایی را دارند که این عواطف را به روشنایی تبدیل کنند و با آن آفرینش بسازند.

• درحقیقت

متاسفانه| اکثر انسان ها نمی_دانند چطور با این گنجینه کار کنند.

دلهای شکسته و آرزوهای خاموش

زندگی گاهی مثل ابر سیاه آسمانی است که تابش را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای زخم به آلاف قطعه اشک می روند. هر لبخند یک سفر است که در این شب گفته می شود.

• زمانی

شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس

این سرگذشت واقعی است، درباره پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, دختر دلربا و شجاع. او در وحدت عشق زندگی می کرد، که| که |که به به او حریم نهاد و او را از دنیای واقعی موقوف.

• برخی عشق, شجاع,پین باهیس را در مخزن عشق برد و ایشان را تا دنیای واقعی دور.
• ^در این وضعیت, پین باهیس زنده کرد.

ترانهِ ناامیدی، آوازِ پین باهیس

پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.

زخمی های پنهان یک روح حساس

دلِ نازک| به محبت. هر تخم بر پیکر آن ، خفیف و سایت کوزموبت عمقی. اما,در نگاهی حساس، رنگ خستگی از چشم.

• دید آن ، بُرنده رازهای.
• دل| آشفته از غم.

دربا محبت